Chociaż jest ona nieodłączną częścią życia, dla większości ludzi świadomość nieustannie zbliżającego się końca jest przerażająca. Raczej nikt nie lubi wyobrażać sobie własnego ciała rozkładającego się w ziemi. Porzućmy jednak aspekt biologiczny i skupmy się na kwestiach fizyki. A dokładniej: co dzieje się z naszą energią gdy umieramy?
Podczas życia, ludzkie ciało składa się zarówno z materii jak i energii – elektrycznej czy chemicznej. Ta pierwsza to głównie elektryczne impulsy i sygnały, druga – reakcje chemiczne. Dotyczy to również roślin; generują one energię słoneczną w procesie fotosyntezy.
W przypadku ludzi proces ten jest zdecydowanie bardziej złożony. Co ciekawe, w tym momencie około 20 watów energii przepływa przez twoje ciało; dostatecznie dużo aby zasilić żarówkę. Energię tą pobieramy z wielu źródeł, głównie poprzez spożywanie jedzenia, które dostarcza nam energii chemicznej. Ona z kolei jest przekształcana w energię kinetyczną zasilającą nasze mięśnie.
Jak wiemy z zasad termodynamiki, energii nie da się wytworzyć ani zniszczyć. Można wyłącznie zmienić jej stan. Dzięki Einsteinowi wiemy też, że materia i energia są dwoma szczeblami tej samej drabiny. Wszechświat jako całokształt jest zamknięty. Ludzkie ciała – wręcz przeciwnie - wymieniają energię z otoczeniem. Możemy ją pozyskiwać (jak już wspomnieliśmy poprzez procesy chemiczne) i możemy ją tracić (przez wydalanie odpadów, lub emisję ciepła).
Po śmierci, zestaw atomów z których się składamy znajduje inne zastosowanie. Te same atomy i energia, zapoczątkowane przez Wielki Wybuch, zawsze pozostaną obecne. A więc nawet po śmierci, esencja twojej energii pozostanie we wszechświecie aż po jego kres.
Rozmowy na Facebooku